Aan alles komt helaas een eind...

Donderdagmorgen, 5 uur... De wekker gaat. Man, wat is dat vroeg! De laatste spullen in een tas proppen, de buurman wakker maken, en dan is het tijd om te gaan. Ik ben erg blij dat Tadeo aangeboden heeft om mee naar de poort te lopen, want die koffer is niet te tillen! Tadeo heeft er later ook spijt van geloof ik...
Om 5.30 staan we bij de poort, samen met 2 Amerikaanse meiden. Met z'n vieren reizen we naar Kampala. Wel zo gezellig!
De matatu ( beetje vergelijkbaar met de Turkse dolmusbus) is precies op tijd, en hij had zoals afgesproken plek voor ons vrijgehouden, en voor onze bagage. Officieel mogen er 14 passagiers in, op een gegeven moment zaten we er met 20 man in.

Dus een beetje opgepropt arriveerden we 2 uur later in Mbarara. Hier zouden we op de bus
Naar Kampala stappen. Bleek de bus al aan de weg te staan, en hij stond op het punt te vertrekken. En hij vertrok daadwerkelijk enkele minuten later. Na een voorspoedige rit, kwamen we rond het middaguur al aan in Kampala. De Amerikaanse meiden moesten ivm visumproblemen naar het ministerie van binnenlandse zaken, en wij gingen naar het hostel. Het was vlak bij elkaar, dus een taxi gedeeld, wel zo makkelijk. Helaas moesten we ruim een uur wachten voordat die taxi kwam. In de stad was het mega druk, dus het duurde ff voor we het hostel bereikt hadden. Een paar weken geleden sliepen we hier in de dorm, nu was er nog een kamer vrij. We hadden afgesproken met Penlope. Het leek ons wel toepasselijk: de eerste dagen in Kampala hebben we met haar doorgebracht, dus de laatste dag ook.
Mijn lampje ging al vroeg uit die avond, en bij Steinie was die 's middags al uitgegaan, dus op tijd naar bed, want vrijdagochtend zouden we om 7.30 uur opgehaald worden om naar Jinja te gaan!

Na een rit van bijna 3 uur kwamen we vrijdag aan bij het kantoor van Nile River Explorers. Hier m'n raften voor zaterdag vastgelegd. Steinie gaat mountainbiken. Voor diezelfde avond hebben we een sunsetcruise over de Nijl geboekt.

Na onze spullen in het guesthouse gedropt te hebben, zijn we de stad gaan verkennen. Wat een leuke winkeltjes hebben ze hier! En de stad is zo anders dan de rest van het land, dat je bijna niet gelooft dat we nog steeds in Uganda zitten. Wel is het stil op straat.

Eind van de middag worden we naar de boot gebracht. Deze blijkt aangemeerd te liggen op de camping van Nile River Explorers. Hier is het erg gezellig, en een fantastisch uitzicht! Dit is een plek die vraagt om een biertje, maar aangezien ik dat niet lust, hou ik het maar bij fanta.

Al snel blijkt dat Steinie en ik voor de Nijl komen, maar de andere gasten op de boot komen om te zuipen. We hebben ons maar een beetje afzijdig gehouden, en genoten van de omgeving.

Zaterdagochtend moesten we een tijd wachten tot een aantal gasten vanuit Kampala gearriveerd waren, en een uur later dan de planning vertrokken we dan eindelijk in de vrachtwagens naar de plaats waar we de boten te water zouden laten. De rit ernaartoe was erg mooi, en gezellig aan de klets geraakt met een meisje uit Australië. Met haar ook in de boot terecht gekomen bij een aantal Ieren, en 2 Nederlandse jongens. Het was een super gezellige boot.
We kregen een uitleg, en eenmaal in de boot begonnen we met oefenen. We lieten de boot omslaan, zodat we wisten hoe we er weer in konden komen, en wat we bij welke commando's moesten doen. Er waren 5 boten, 1 safetyboot, 2 tandemkano's, en 7 rescue kano's. Een flinke club dus.
Afhankelijk van de wind zou de tocht ongeveer 5 uur duren, en we zouden een afstand van 26 km afleggen. We deden er bijna 6 uur over, ivm flinke tegenwind, en ook kregen we een paar flinke buien op ons dak. De Nijl was een stuk warmer dan de regen!
We zijn 1 keer omgeslagen, en ik ben er zonder kleerscheuren vanaf gekomen.
Na afloop was het nog een flinke uitdaging om de vrachtwagens boven aan de oever te krijgen. Door de regen was het pad een grote modderpoel.

Zondag hebben we de laatste inkopen gedaan. Ik heb 2 super leuke schilderijen op de kop weten te tikken.
Ook nu was het behoorlijk stil op straat.

De manager van ins guesthouse bracht ons naar het vliegveld. Een rit van ongeveer 4 uur, waar we regelmatig ons hart vast moesten houden. Rechts rijden, zonder licht rijden, of ons juist verblinden door met groot licht te rijden.
Steinie was intussen aan het werk als secretaresse van onze chauffeur. Hij werd regelmatig gebeld, maar ook hier is bellen en rijden een combinatie die niet toegestaan is. Steinie heeft zelfs een boeking voor een kamer geregeld!

We hadden een gedeelte van onze spullen uit de koffers gehaald en in een extra tas gedaan. Was maar goed ook, want de koffer van Steinie was 22.8 kg, en die van mij had ik maar tegelijk met die andere tas op de band gezet, en das was samen 39 kg. Kortom een lekker gewicht.

Na een tijdje rondhangen op het vliegveld, vertrokken we naar Amsterdam. Ik heb gedurende de vlucht wel 10 minuten geslapen, dus was een beetje brak toen we rond 7 uur in de ochtend landden op Schiphol.

Onze koffers kwamen al heel snel, en ook Rinze was er snel om me op te halen.

Wat was dat raar om hier te rijden. Iedereen netjes in z'n baan, lampen aan...

Meteen maar naar papa en mama gegaan, selectie van de foto's laten zien, ook stond get. Filmpje van het raften stond ook online, dus die ook laten zien, en uiteraard de souvenirs uitgedeeld.

Na genoten te hebben van de boterkoek van m'n moeder, en een lekker stukkie vlees, en heerlijk geen matoke of bonen, weer naar m'n eigen huis. Heerlijk genoten van een warme douche en m'n eigen bed!

Tja en op het moment dat ik m'n koffer weer op zolder zette, realiseerde ik me dat het echt voorbij is. Het was een geweldige periode, waar ik veel van geleerd heb. Ik vond het super leuk om al jullie reacties te lezen, en te zien dat mijn stukjes zo goed gelezen worden. Ieder stukje is gemiddeld 150 keer gelezen! Dank je wel voor jullie steun, en medeleven!

Nog een leuke mededeling tot slot: cordaid memisa heeft toegezegd om het bedrag dat we ingezameld hebben voor de invulling van de operatiekamers, samen met de stichting "vrienden van Nyakibale Hospital" te verdubbelen!!! Er gaat nu €20.000,- overgemaakt worden! Dank voor jullie bijdragen!

Ook is het eindelijk gelukt om foto's te uploaden bij vorige verhalen.