Thuiszorg en vacpompen

Jaap en Joke hebben materiaal meegenomen om vacpompen te gebruiken. De pompjes waren hier al, alleen de canisters nog niet. We hadden al 2 patiënten op het oog die daarvoor in aanmerking kwamen, dus dinsdag zijn we gestart met de eerste. Alle leerlingen wilden wel meekijken leek het, en aangezien het een bed in de hoek was, was dat nog wel een uitdaging... Joke wilde ook meekijken, die heeft uiteindelijk buiten een plekje gevonden, en keek door het raam mee naar binnen. We hebben ons nummer achter gelaten in de teamkamer, voor het geval er een probleem/storing ontstaat. Nu niet vergeten de telefoon mee naar de slaapkamer te nemen. Woensdag konden we ook bij de tweede patiënt starten. Dat kon niet eerder, want hij had gentakralen gekregen, en dan zou de pomp de antibiotica eruit zuigen, en dat wil je niet.

Rob was intussen gearriveerd, dus na een rondleiding over het terrein, waar hij meteen al klussen toegestopt kreeg, kon hij zijn camera halen, en ik de tweede pomp. Nu stonden er weer veel leerlingen bij te kijken, maar niemand stelt vragen! Ook als ik de studenten vragen stelde, kreeg ik vrijwel geen respons. Das toch jammer. Ook jammer dat er niemand van de gediplomeerden meekeek, die moeten we dus nog op een andere manier aan de mouw gaan trekken, maar dat gaan we regelen! We hebben een klinische les al bijna helemaal klaarstaan. 

Donderdag was er onrust in het ziekenhuis. Het gaat niet goed met Stanley. De man die hier 21 maanden lag, en 3 weken geleden naar huis gegaan is. Hij heeft koorts, en z’n wonden gaan achteruit. Dit weten we, omdat er nog steeds om de dag iemand heen gaat om de wonden te verzorgen. Eigenlijk mag dit niet meer van de financieel directeur, maar of het nu toch gedaan wordt omdat hij nog op vakantie is...???

Donderdag zijn Willem, Fred, de orthopedisch officier, en een van de nonnen naar zijn huis gegaan samen met de wounddresser Jackson. Ze hebben op hem ingepraat om hem terug te laten komen naar het ziekenhuis, maar hij wil niet. Op verzoek van Gertild zijn wij ‘s middags nogmaals naar zijn huis gegaan, voor thuiszorg 2.0. De laatste keer, en als hij niet naar het ziekenhuis zou komen, zou dat kunnen betekenen dat hij aan de urineweginfectie die die naast de malaria bleek te hebben, zou kunnen komen te overlijden. 

In het rammelbakje van de artsen zijn we op pad gegaan. Eerst langs de glashandelaar voor nieuwe ramen die Rob erin moet gaan zetten, en door naar Stanley. Hij woont erg mooi tussen de bergen, maar zijn huis is vrijwel niet te bereiken: na de verharde weg, nog ruim 20 min hotsenknotsen de rimboe in, en daarna nog 10 min lopen. Hoe ze hem daar in een rolstoel naar boven hebben gekregen... 

Stanley was blij ons te zien, hij lag buiten op een matras in de tuin van zijn nieuwe huis. Hij werd in de rolstoel gehesen, en naar binnen gebracht. In plaats van de mooie lichte kamer, die daar duidelijk voor bedoeld was, bleek zijn slaapkamer aan het einde van een smalle donkere gang te liggen, met een te laag bed voor fijne wondzorg. Het was er donker en krap. Je kon je kont niet keren. Anita hielp Jackson met de wondzorg, en een spcwissel. Intussen praatje ze op hem in naar het ziekenhuis te komen. Ik denk dat hij wel doorhad dat er echt nood aan de man was, want hij vertelde met Fred te zullen bellen over vervoer, en dan zou hij gaan komen. 

Rob en ik hebben intussen de kinderen en buurkinderen vermaakt met ballonnen, en genoten van het uitzicht. De rit terug was nog wel ff spannend, want de kinderen renden allemaal mee met de auto, soms zelfs naast de auto, en als ik dan een steen moest ontwijken, of het stuur om moest gooien, was ik bang een van hen te raken, ook was de tank spannend leeg...

Vrijdag rond 9 uur bleek Stanley zich al te melden op de afdeling, hij ligt weer in z’n vertrouwen bed, op de vrouwenzaal. De patiënte die daar lag, hebben ze een paar bedden verhuisd... 

bij de koffie gaf Rob ons een brief die onder de deur door was geschoven, de rekening van de elektriciteit. Die hebben we aan de administratie afgegeven. Bleek tussen de middag dat we al waren afgesloten!!! De administratie zegt dat het vandaag weer aangesloten gaat worden... 

hebben we net een geïmproviseerde lunch op, gaat de telefoon: de afdeling: de vacpomp, die we vanmorgen vervangen hebben, alarmeerde. Wij naar de afdeling, in korte broek... werden we meteen op de foto gezet door collega’s. We dachten de pomp aan de praat te hebben, en liepen terug naar huis. Daar aangekomen ging de telefoon weer. De pomp alarmeerde weer... uiteindelijk de hele zooi vervangen, en even afkloppen, tot nu toe blijft het stil... intussen was het al 5 uur dat we weer thuis waren. 

Komt er een man op een brommer aangereden, in overall... blijkt hij van het elektriciteitsbedrijf te zijn, de rekening was betaald, dus we werden weer aangesloten.