Cultuurdip?
Door: Renée
Blijf op de hoogte en volg Renée
02 Mei 2007 | India, New Delhi
Afgelopen dagen zijn we behoorlijk met Nederland bezig geweest. Maar om nou te zeggen dat we in een cultuurdip zitten… nou nee hoor gelukkig niet, het viel allemaal gewoon zo samen.
Afgelopen vrijdag hebben Alieke en ik dan eindelijk onze Nederlandse maaltijd gemaakt het was een gedeeltelijk succes: we hebben kipschnitzels gemaakt met patat en doppetjes en boontjes. De kip was een groot succes, de patat hadden we in de verkeerde olie gebakken. Daardoor was het wel gaar, maar niet zo mooi knapperig. Ze waren gelukkig wel erg lekker, en dan het meest simpele, de groente: de sperziebonen waren goed alleen waren de doppertjes nog niet helemaal gaar…
De kip dat is ook nog een verhaal op zich: in Nederland koop je de kip al mooi als filetje op zo’n piepschuim bakje in de koeling. Hier ga je naar een kippenboer, en zeg je dan je een hele kip wilt hebben. De kippenboer trekt dan een luikje open, pakt een nog levende kip, en legt die op de weegschaal. De rekenmachine komt erbij en dan krijg je de prijs te horen: 100 roepie (iets minder dan 2 euro) Alieke en ik hebben gezegd dat dat goed was, en dat we nog een paar andere boodschappen moesten doen, wij stadse blanke meiden hoeven niet te zien hoe die man een kip slacht. Toen we een paar minuten later terug kwamen lag er een mooie, schoongemaakte kip op ons te wachten.
We hebben een aantal weken geleden een chocoladetaart gemaakt (voor de mensen uit de Bilderbeek familie, de taart van tante Cobie), maar die konden we helaas niet nog een keer maken, omdat de koelkast al een paar weken stuk is. Als het goed is komt hij volgende week terug van reparatie, maar tja, het is India, dus je weet het nooit. Phebe had het er toen over dat zij nog ergens een oventje moest hebben staan. Die hebben we te voorschuin laten halen, en we hebben als toetje een enorm lekkere appelcake gebakken. Deze cake was zo’n enorm succes dat we zondag nog een cake moesten maken, zodat Phebe ook kon leren hoe het moest.
Dit aanbod hebben we niet afgeslagen, en toen hebben we een marmercake gebakken.
Tja en dat we maandag behoorlijk met Nederland bezig zijn geweest, is niet zo gek natuurlijk… toen was het Koninginnedag. Alieke en ik hebben allebei een oranje sari mogen lenen van Phebe. Wij zijn uitgenodigd om koninginnedag te vieren samen met andere Nederlanders bij het MPCC (Multi Purpose Community Centre) for disabled children. Dat is een van de projecten van Jeeva. We gingen daar Koninginnedag vieren met Nederlandse spelletjes: ezeltje prik, kegelen, parcours afleggen met een ei op de lepel, touwtrekken (helaas gewonnen door de mannen) en uiteraard het succesnummer van de middag: zaklopen. Tja het is niet eenvoudig om een sari in zo’n zak te proppen, maar het is wel lachen.
Onze outfits waren een groot succes. We zouden een lift krijgen van Jeeva, maar op het laatste moment belde hij af, hij was ziek. We moesten dus met de trein, en daar waren we een grote bezienswaardigheid.
Nadat de festiviteiten waren afgelopen hebben Alieke en ik zaken gedaan met Viji. Viji is de maatschappelijk werker van het MPCC. Viji heeft afspraken gemaakt voor volgende week: ze heeft contact gehad met het Apollo ziekenhuis, dat is het grootste ziekenhuis van Azië (zeggen ze) en met een gouvernement hospital, om bij allebei een dag mee te lopen.
Ook gaan Alieke en ik nog iets anders leuks doen: zaterdag as gaan we een diabetes camp opzetten. Dit bestaat nog niet, maar willen ze wel graag gaan doen… nee het is niet gaan kamperen met allemaal diabetici, maar het is met een bus naar een dorp gaan, en daar voorlichting geven over onderwerpen. Wij gaan dat dus organiseren over diabetes. Alieke en ik gaan een opzet maken, en als het werkt gaan ze dat in de toekomst vaker gebruiken… wij waren erg blij met deze vraag, want het is een geweldig mooi product voor onze opleiding.
Een aantal mensen zullen nu bedenkelijk gaan kijken, want we zouden dat weekeind toch in Bangalore zitten? Nou nee dus, dat hebben we afgezegd. We hebben de treinkaartjes terug gebracht, want wij vonden dit iets belangrijker voor onze tijd hier dan het bezoek aan een stad… jaja jullie zien, we zijn niet alleen maar bezig met weekeindjes weg gaan, we zijn ook serieus aan de studie bezig.
Vanaf dinsdag tot en met zondag zijn Stanley en Phebe weg, zij zijn een paar dagen naar Mumbai voor een bruiloft. Dit houdt in dat wij het huis voor ons zelf hebben. Ik kan nu rustig aan de keukentafel zitten werken, in plaats van me de laptop op de knieën op het bed…
We zijn nu nog anderhalve week in Tambaram, en we moeten nog vreselijk veel doen… We gaan de komende dagen drukker zijn dan dat we de afgelopen weken ooit geweest zijn. Dit komt omdat alles waar wij al weken achteraan zitten, zoals het Apollo enzo nu nog geregeld moet worden… ook moeten wij nog naar het Christudas Hospital om daar alles af te ronden, en gedag te zeggen. Tenslotte moeten wij ook nog het een en ander aan verslagen maken… kortom hard werken.
De kans is aanwezig dat dit voorlopig het laatste berichtje op de site is. Ravi, de eigenaar van het internetcafé gaat donderdag namelijk met vakantie. We gaan nog op zoek naar een andere mogelijkheid, maar ik kan het niet beloven. Uiteraard zal ik dan zo snel mogelijk iets van me laten horen. Zondag 13 mei gaan we Tambaram definitief verlaten. Om 6 uur ’s morgens vertrekt onze trein naar Delhi, en dan begint onze rondreis van 2 weken. Ik ga dan ook proberen om af en toe iets op de site te zetten, maar tja dan moet het hotel wel over internet beschikken. Ik zal de stukken in ieder geval op mn laptop zetten, dus het kan dan gebeuren dat ik in een keer meerdere berichten op de site zet, dus dan moeten jullie maar ff de tijd nemen
Afgelopen vrijdag hebben Alieke en ik dan eindelijk onze Nederlandse maaltijd gemaakt het was een gedeeltelijk succes: we hebben kipschnitzels gemaakt met patat en doppetjes en boontjes. De kip was een groot succes, de patat hadden we in de verkeerde olie gebakken. Daardoor was het wel gaar, maar niet zo mooi knapperig. Ze waren gelukkig wel erg lekker, en dan het meest simpele, de groente: de sperziebonen waren goed alleen waren de doppertjes nog niet helemaal gaar…
De kip dat is ook nog een verhaal op zich: in Nederland koop je de kip al mooi als filetje op zo’n piepschuim bakje in de koeling. Hier ga je naar een kippenboer, en zeg je dan je een hele kip wilt hebben. De kippenboer trekt dan een luikje open, pakt een nog levende kip, en legt die op de weegschaal. De rekenmachine komt erbij en dan krijg je de prijs te horen: 100 roepie (iets minder dan 2 euro) Alieke en ik hebben gezegd dat dat goed was, en dat we nog een paar andere boodschappen moesten doen, wij stadse blanke meiden hoeven niet te zien hoe die man een kip slacht. Toen we een paar minuten later terug kwamen lag er een mooie, schoongemaakte kip op ons te wachten.
We hebben een aantal weken geleden een chocoladetaart gemaakt (voor de mensen uit de Bilderbeek familie, de taart van tante Cobie), maar die konden we helaas niet nog een keer maken, omdat de koelkast al een paar weken stuk is. Als het goed is komt hij volgende week terug van reparatie, maar tja, het is India, dus je weet het nooit. Phebe had het er toen over dat zij nog ergens een oventje moest hebben staan. Die hebben we te voorschuin laten halen, en we hebben als toetje een enorm lekkere appelcake gebakken. Deze cake was zo’n enorm succes dat we zondag nog een cake moesten maken, zodat Phebe ook kon leren hoe het moest.
Dit aanbod hebben we niet afgeslagen, en toen hebben we een marmercake gebakken.
Tja en dat we maandag behoorlijk met Nederland bezig zijn geweest, is niet zo gek natuurlijk… toen was het Koninginnedag. Alieke en ik hebben allebei een oranje sari mogen lenen van Phebe. Wij zijn uitgenodigd om koninginnedag te vieren samen met andere Nederlanders bij het MPCC (Multi Purpose Community Centre) for disabled children. Dat is een van de projecten van Jeeva. We gingen daar Koninginnedag vieren met Nederlandse spelletjes: ezeltje prik, kegelen, parcours afleggen met een ei op de lepel, touwtrekken (helaas gewonnen door de mannen) en uiteraard het succesnummer van de middag: zaklopen. Tja het is niet eenvoudig om een sari in zo’n zak te proppen, maar het is wel lachen.
Onze outfits waren een groot succes. We zouden een lift krijgen van Jeeva, maar op het laatste moment belde hij af, hij was ziek. We moesten dus met de trein, en daar waren we een grote bezienswaardigheid.
Nadat de festiviteiten waren afgelopen hebben Alieke en ik zaken gedaan met Viji. Viji is de maatschappelijk werker van het MPCC. Viji heeft afspraken gemaakt voor volgende week: ze heeft contact gehad met het Apollo ziekenhuis, dat is het grootste ziekenhuis van Azië (zeggen ze) en met een gouvernement hospital, om bij allebei een dag mee te lopen.
Ook gaan Alieke en ik nog iets anders leuks doen: zaterdag as gaan we een diabetes camp opzetten. Dit bestaat nog niet, maar willen ze wel graag gaan doen… nee het is niet gaan kamperen met allemaal diabetici, maar het is met een bus naar een dorp gaan, en daar voorlichting geven over onderwerpen. Wij gaan dat dus organiseren over diabetes. Alieke en ik gaan een opzet maken, en als het werkt gaan ze dat in de toekomst vaker gebruiken… wij waren erg blij met deze vraag, want het is een geweldig mooi product voor onze opleiding.
Een aantal mensen zullen nu bedenkelijk gaan kijken, want we zouden dat weekeind toch in Bangalore zitten? Nou nee dus, dat hebben we afgezegd. We hebben de treinkaartjes terug gebracht, want wij vonden dit iets belangrijker voor onze tijd hier dan het bezoek aan een stad… jaja jullie zien, we zijn niet alleen maar bezig met weekeindjes weg gaan, we zijn ook serieus aan de studie bezig.
Vanaf dinsdag tot en met zondag zijn Stanley en Phebe weg, zij zijn een paar dagen naar Mumbai voor een bruiloft. Dit houdt in dat wij het huis voor ons zelf hebben. Ik kan nu rustig aan de keukentafel zitten werken, in plaats van me de laptop op de knieën op het bed…
We zijn nu nog anderhalve week in Tambaram, en we moeten nog vreselijk veel doen… We gaan de komende dagen drukker zijn dan dat we de afgelopen weken ooit geweest zijn. Dit komt omdat alles waar wij al weken achteraan zitten, zoals het Apollo enzo nu nog geregeld moet worden… ook moeten wij nog naar het Christudas Hospital om daar alles af te ronden, en gedag te zeggen. Tenslotte moeten wij ook nog het een en ander aan verslagen maken… kortom hard werken.
De kans is aanwezig dat dit voorlopig het laatste berichtje op de site is. Ravi, de eigenaar van het internetcafé gaat donderdag namelijk met vakantie. We gaan nog op zoek naar een andere mogelijkheid, maar ik kan het niet beloven. Uiteraard zal ik dan zo snel mogelijk iets van me laten horen. Zondag 13 mei gaan we Tambaram definitief verlaten. Om 6 uur ’s morgens vertrekt onze trein naar Delhi, en dan begint onze rondreis van 2 weken. Ik ga dan ook proberen om af en toe iets op de site te zetten, maar tja dan moet het hotel wel over internet beschikken. Ik zal de stukken in ieder geval op mn laptop zetten, dus het kan dan gebeuren dat ik in een keer meerdere berichten op de site zet, dus dan moeten jullie maar ff de tijd nemen
-
02 Mei 2007 - 09:46
Rianne Van Den Broek:
Hoi Reneé,
In ieder geval heel veel plezier met je rondreis, want ik weet ook even niet wanneer ik je site weer kan bezoeken. Ik vertrek morgen.
En alvast heel veel plezier op het Zomerkamp! Maar ik doe mijn best om even op de site te kijken.
Liefs, Rianne -
02 Mei 2007 - 09:53
Riet:
Leuk al dat oranje, lijkt me heel moeilijk zaklopen in een sari -
02 Mei 2007 - 13:14
Gerard Burger:
jullie zien er mooi uit, dat diabetesproject lijkt mij ook erg nuttig, succes, gerard -
02 Mei 2007 - 19:25
Lida Van Heteren:
hoi Renee, nou, heb ik het nu echt goed gelezen gaan jullie eindelijk serieus aan de slag?????
Verder vind ik jou een sari heel goed staan.
Als ik dit zo allemaal lees, lijkt het me leuk, als je terug bent, dat je ons, een heerlijke Indiaase maaltijd voorschotelt, hiervoor komen wij uiteraard graag naar Warnsveld!!!!!!......
Succes met jullie diabetes kamp en de bezoeken aan de ziekenhuizen. -
04 Mei 2007 - 20:05
Lisanne:
Heej Reneé!
Wat een leuk verhaal weer! Dacht zal ook nog maar wer eens een reactie achterlaten om te laten merken dat ik het allemaal lees. Maar zo een hollandse maaltijd kunnen maken.. mmm... lekker hoor! En tja, ik zou ook niet willen zien hoe ze in india een kip slachten.. dan loop ik ook wel even een blokje om haha..
Nou.. nog n weekje en dan vetrekken jullie voor de rondreis. Benieuwd wat je dan weer allemaal gaat meemaken!
Heb je Renske trouwens nog wel eens n keer gezien? Heb je niet meer ontdekt op haar foto's ;-)
En owja.. succes met jullie diabetesproject! Maar dat komt vast helemaal goed!
Zo dat was t voor deze keer.
Liefs Lisanne -
06 Mei 2007 - 13:57
Opa En Oma Bil:
lezen met plezier je berichten we zijn blij dat je gauw weer terug komt dan horen we mondeling wel al je verhalen veelplezier met je vacantietrip -
11 Mei 2007 - 02:37
Rianne Van Den Broek:
Hoi Renee,
Ik wilde je gewoon even laten weten dat ik naar je gezwaaid heb, toen ik over India vloog!
Liefs, Rianne -
24 Mei 2007 - 14:15
Collega's Vorden :
Hoi Renee,
Bedankt voor je brief, deze is wel 3 weken onderweg geweest, maar wat een belevenissen daar,je moet je bij terugkomst weer helemaal aanpassen.
We willen je met studiegenoot een gezellige vakantie/rondreis toewensen ( in sari natuurlijk)
Naar je verhalen gelezen te hebben waren voorgaande maanden ook al een soort van vakantie.
Is je onderzoek goed gelukt?
We horen binnenkort weer van je, een geode terugreis toegewenst en tot ziens.
Collega's Noordwijkerbos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
