Wij komen er wel!!!

Ja, ik weet het, het heeft erg lang geduurd voordat ik weer van me heb laten horen. Ik had het ook zo idioot druk.

Zondag 27 mei kwamen we aan op Schiphol, precies op tijd. Het vorige berichtje schreef ik terwijl ik zat te wachten op het vliegtuig naar Londen. Dit was een goede vlucht. Alieke en hadden plaatsen bij de nooduitgang kunnen krijgen, dus we hadden lekker de ruimte. Afgezien van een beetje turbulentie ging de vlucht zonder problemen. Aangekomen in Londen moesten we weer door tig veiligheids checks. Ik kon zo doorlopen, mijn schoenen aan hoeden, en mijn tas pakken, maar Alieke moest de schoenen uit, gefouilleerd worden, en de tas openen… op weg naar de vertrekhal kreeg ik het briljante idee om scones en clotted cream (voor de mensen die dit niet kennen, dit is een vorm van slagroom, dat je op de scones doet, bovenop een laag jam, jummie…) te kopen. Ik naar een filiaal van het bekende Harrod’s, daar zou je dat wel moeten krijgen dacht ik… not!!! Ze hadden er nog noot van gehoord. Ik werd verwezen naar een andere winkel, aan de andere kant van de vertrekhal. Alieke zat op me te wachten, dus ik het hele stuk bijna rennend afgelegd, bleek de winkel aan de andere kant van de vertrekhal te zijn, hadden ze me de verkeerde kant op gestuurd, kon ik dat hele end, en dan nog een stukkie verder weer lopen… bij deze winkel hadden ze wel de clotted cream. Maar geen scones. Kon ik wel bij Star Buck’s krijgen… niet dus. Het meisje daar had ook al nooit van scones gehoord, dus ik begon al te twijfelen of ik überhaupt wel in Engeland was… Bleek dat zij uit Australië kwam, en dit haar eerste dag was… Maar helaas, de scones waren uitverkocht… Kon ik dus met een tasje met clotted cream, maar zonder de scones naar Amsterdam… die moet ik dus nu zelf maar gaan bakken ofzo… toen we bij de gate kwamen voor de vlucht naar Amsterdam, konden we meteen gaan boarden. Bleek dat we in het hele toestel met maar een man of 20 zaten. We hadden dus de ruimte. Deze vlucht ging zonder problemen, en om iets na tienen ’s avonds landden we op de zelfde baan, als waar we 3 maanden geleden opgestegen waren. Dat was op zich wel raar, want ik zie me nog op Schiphol staan voor vertrek, maar nu kwamen we alweer terug. Wat me in Londen al op was gevallen, maar op schiphol nog meer, was het feit dat iedereen van die donkere kleding aan had. Wij waren natuurlijk gewend om allemaal kleurige kleding om ons heen te hebben, maar de mode in Nederland bestaat blijkbaar uit donkere tinten. Dat viel ons nu pas op… ook was het erg koud. We kwamen uit een land waar het rond de 40°C was, en in Amsterdam was het 15°C en regende het… niet grappig. In de aankomsthal hebben Alieke en ik nog snel een bindi op geplakt, (zo’n stip op het hoofd) en stiekem kijken wie er stonden om ons op te halen. Voor mij waren dat papa, mama en ook Rinze was gekomen. Mama stond ons op te wachten met een ketting van bounty’s, goh hoe komt ze daar nou bij? Misschien omdat die bij ons steeds smolten omdat de koelkast het begeven had? Ook had ze een Ernie ballon voor me, met een vlaggetje in zijn hand. Hoe kon zij nou weten dat het lijflied van ons een liedje van Bert en Ernie was: ‘Wij komen er wel, wij komen er wel…’ Nadat we naar de auto’s gegaan waren, zijn we voordat we naar huis gingen nog even naar McDonald’s geweest. Ik had zo zin in een McKroket en een McFlurry…
Onderweg naar huis natuurlijk al heel veel verteld. Rinze had het op een gegeven moment niet meer. Hij snapte niet waar ik het over had, en over wie. Pap en mam hadden dit natuurlijk allemaal gezien, en konden daar over mee praten.
Thuis de koffer geopend en alle souvenirs uitgedeeld… daarna toch maar naar bed, want dan merk je het wel dat je meer dan 24 uur wakker bent…

Na een dag of drie bijkomen was het tijd om weer voor school aan het werk te gaan. Ik heb tot vorige week woensdag bijna iedere dag de hele dag achter de computer gezeten, om alle verslagen af te krijgen. Mijn onderzoeksverslag heb ik twee weken geleden ingeleverd, met de gedachte dat ik m nog wel terug zou krijgen om te verbeteren, maar de volgende ochtend om half negen belde de docent al die het verslag zou beoordelen. Ze had nog een paar kleine opmerkingen, maar ze had m beoordeeld met een 7. Was ik natuurlijk helemaal blij mee!!! Toen moest ik nog een aantal dagen buffelen om mijn portfolioanalyse af te maken. Een portfolioanalyse is een soort samenvatting van alles dat ik de afgelopen periode heb gedaan, en wat ik daarvan geleerd heb… vorige week woensdag moest ik deze inleveren, en dat ik me gelukt. Ik had toen een week de tijd om zenuwachtig te worden voor het toetsstation dat ik een week later, gisteren dus zou hebben.
Bij het toetsstation wordt je mondeling nog een keer getest of je de vereiste niveaus en competenties (ik krijg altijd braakneigingen van dit woord) wel behaald hebt. Helaas was ik pas om 16 uur aan de beurt, en had ik dus de hele dag om me op te vreten van de zenuwen. Het ene moment dacht ik dat het wel zou lukken, maar het volgende moment zag ik het echt niet meer zitten. Papa en mama zijn mee naar school gegaan om me te ondersteunen, en dat vond ik erg prettig. Ik had op school al een aantal klasgenoten met behuilde gezichten rond zien lopen, omdat ze toch niet alles gehaald hadden, en een aantal mensen die juichend door de gangen stuiterden, dus dat is dan ook al niet denderend voor je zenuwen. Toen ik op de gang zat te wachten en zag wie mijn assessoren waren kreeg ik er al een hard hoofd in. Na het gesprek zat ik op de gang te wachten op de uitslag, en dat duurde maar en dat duurde maar, en ik hoorde ze maar discussiëren en discussiëren. Na meer dan een kwartier ging de deur open, en kwam een van de assessoren naar buiten. Alleen waren ze nog niet zo ver… toen ik eindelijk binnen mocht komen, was mijn opluchting dan ook zeer groot toen ik te horen kreeg dat ik alle rollen had behaald.
IK BEN DUS GESLAAGD!!!!!!!!!!!
Volgende week vrijdag, de 13e, mag ik ’s middags mijn diploma in ontvangst nemen, en de eed afleggen.

Om dit te vieren zijn we met zijn viertjes in Zutphen uit eten geweest, en nu is het nog wachten op de uitslag van anderen. Ik ben benieuwd hoeveel mensen er nu af kunnen studeren, en hoeveel er nog een herkansing nodig hebben in augustus. Ik in ieder geval niet!!!

Nu lekker een vakantie gaan boeken, en solliciteren. Morgen heb ik al ergens een gesprek, dus ik ben benieuwd wat daar uit gaat komen. Uiteraard zal ik dat jullie ook laten weten.