afscheid nemen bestaat niet...
Door: Renée
Blijf op de hoogte en volg Renée
11 Mei 2007 | India, New Delhi
Tja, daar zit ik dan, donderdagavond 23.00 een verhaaltje te schrijven om jullie op de hoogte te houden van mijn belevenissen. Ik ben net terug van een receptie. Ja, weer in sari gehesen. We hebben eerst zelf geprobeerd dat ding aan te krijgen, maar we moeten nog flink oefenen, want het lukt ons nog steeds niet goed. Voordat jullie ons uit gaan lachen, ik zou zeggen probeer het zelf maar eens, een lap van 6 meter op zon manier om je heen wikkelen, dat je nog kunt lopen, en dat zonder dat het losraakt of van je af glijdt. De afgelopen paar dagen zijn Alieke en ik erg druk geweest. En dan bedoel ik ook echt heel druk. Zoals jullie in het vorige bericht al konden lezen hebben Alieke en ik de vraag gekregen om een diabetes camp te organiseren. We hebben er een pilot camp van gemaakt, omdat het voor MPCC ook de eerste keer is, en dan kan het nog op kleine schaal. Viji, de maatschappelijk werker van MPCC, en de vrouw die echt alles voor ons wil proberen te regelen, vertelde ons dat als het ze van tevoren aan zouden kondigen, er gemakkelijk 200 mensen op dit camp af zouden komen. Daarom hebben we besloten om het gelijktijdig met een al gepland medical eye camp te doen.
Misschien handig om uit te leggen wat een medical camp is…
Met een medical camp gaan afhankelijk van het soort camp gezondheidsmedewerkers mee. Dit was een eye camp, dus gingen er naast de vaste groep van field worker, de contact persoon met het dorp, de maatschappelijk werker, een verpleegkundige en een aantal andere personen, van wie ik tot op de dag van vandaag hun naam en of functie niet weet, een opticien mee. Gedurende een aantal uur zag hij ongeveer 50 personen, en verwees hij ze door voor een operatie, of schreef hij oogdruppels voor, die de mensen meteen en gratis meekregen, of hij schreef ze een (lees) bril voor.
Nadat de mensen bij hem geweest waren gingen ze naar Alieke, die met behulp van Viji, een vragenlijst bij ze afnam. Aan de hand van deze vragenlijst zouden wij mensen selecteren die in aanmerking kwamen voor het testen op diabetes. Uiteindelijk heb ik bij 11 mensen bloed af genomen. Dit was voor mij de eerste keer, en dan moest het ook nog anders dan in Nederland: daar gebruiken ze vacuüm buisjes, hier moest ik gewoon bloed opzuigen met een spuit. Ik was helemaal trots op mezelf, want ik heb maar een keer mis geprikt.
Na een paar dagen kregen we de uitslagen van Viji, en bleek dat geen een van de testpersonen een te hoog bloedsuiker had. Dit moeten we dus verder gaan evalueren, maar MPCC was zeer tevreden over ons werk.
Deze week zijn we ook naar een Government hospital geweest. Ik had me helemaal ingesteld op een oud, vies gebouw, waar mensen op de grond lagen te wachten, en er niet genoeg bedden waren voor iedereen. Nadat we ons bij verschillende hoge mensen moesten melden zijn we uiteindelijk bij de allerhoogste baas van het ziekenhuis uit gekomen. We mochten rondkijken op een paar afdelingen, maar er waren een paar voorwaarden: er ging een zuster mee om uitleg te geven en ons rond te leiden, we mochten geen foto’s maken, en om daar zeker van te zijn, kregen we iemand van de security met ons mee.
Het was zeer interessant om te zien dat mijn beeld helemaal niet klopt. Het was een erg mooi, groot (ze hebben 5000! Bedden), en schoon. Er lagen nergens mensen op de grond, en van wat ik zo kon zien, heb ik de indruk dat de kwaliteit van de zorg ook hoog is. We zijn bij de bloedbank geweest, waar we door de directeur verzocht werden om met de hele staf op de foto te gaan. Dus wel foto’s gemaakt, en waar we ook maar niet weg kwamen. Ook zijn we op een IC geweest, en op een algemene chirurgische afdeling. Aan het eind van de dag moesten we weer naar de directeur om te vertellen wat we van deze dag gevonden hadden. Wij waren al verbaast dat hij ’s morgens met ons wilde praten, laat staan dat hij ‘s middags weer tijd voor ons maakte. Toen we weer buiten stonden waren we de security man kwijt, dus greep ik mijn kans om toch een paar foto’s te maken.
Deze laatste paar dagen worden Alieke en ik van hot naar her gesleept. We moesten nog een dag naar het MPCC toe, we gingen naar het Government hospital, we moesten ons verslag maken, en we moeten nog van een aantal mensen afscheid nemen voor vertrek. Tussendoor moeten ik dit berichtje schrijven, en ergens internet zien te vinden, want Ravi, ons vaste internet adres is op vakantie. En dan moeten we ook niet vergeten om tussendoor onze koffer in te pakken, want zondag ochtend om 4.00 uur staat de taxi op de stoep om ons naar het station te brengen.
We staan nog steeds op de wachtlijst voor deze treinreis, maar we staan op plaats 4 en 5, en iedereen zegt dat we dan wel een plekkie krijgen. Om hier zeker van te zijn, hebben we een aantal mensen ingeschakeld. Viji, echt een schat, heeft een goede vriend die iets hoogs bij de politie is, en haar vader heeft een broer die bij de spoorwegen werkt, of gewerkt heeft. Zij gaan proberen ons op een speciale emergency list te krijgen. Tja, als je connecties hebt…
Ik heb erg veel zin in deze reis, maar het is wel raar om hier weg te gaan. We hebben afscheid genomen bij het Christudas Hospital, en bij de receptie vanavond kwamen we vrijwel alle collega’s weer tegen, want het was de receptie van de bruiloft van een oud collegaatje. Een aantal wisten niet dat wij zondag vertrekken, dus daar hebben we afscheid van genomen. Ook moeten we zaterdag nog naar Jeeva toe om afscheid te nemen, en Viji heeft ons voor het ontbijt uitgenodigd, en gaat dan nog wat recepten uitleggen, en die koffer moet ook nog ingepakt worden… zaterdag avond nemen Phebe en Stanley ons mee uit eten, maar wat we begrepen hebben, moeten we daarvoor eerst een uur in de trein en riksja, dan eten, en dan nog wet terug, en eigenlijk willen we ook nog pannenkoeken bakken om mee te nemen in de trein, aangezien brood niet echt een goed idee is hier…
Kortom een boel te doen. Ik ben benieuw waar het volgende berichtje vandaan komt, en wat ik dan allemaal gezien en gedaan heb, aar ik geloof dat jullie dat ook zijn.
Tot snel!
Misschien handig om uit te leggen wat een medical camp is…
Met een medical camp gaan afhankelijk van het soort camp gezondheidsmedewerkers mee. Dit was een eye camp, dus gingen er naast de vaste groep van field worker, de contact persoon met het dorp, de maatschappelijk werker, een verpleegkundige en een aantal andere personen, van wie ik tot op de dag van vandaag hun naam en of functie niet weet, een opticien mee. Gedurende een aantal uur zag hij ongeveer 50 personen, en verwees hij ze door voor een operatie, of schreef hij oogdruppels voor, die de mensen meteen en gratis meekregen, of hij schreef ze een (lees) bril voor.
Nadat de mensen bij hem geweest waren gingen ze naar Alieke, die met behulp van Viji, een vragenlijst bij ze afnam. Aan de hand van deze vragenlijst zouden wij mensen selecteren die in aanmerking kwamen voor het testen op diabetes. Uiteindelijk heb ik bij 11 mensen bloed af genomen. Dit was voor mij de eerste keer, en dan moest het ook nog anders dan in Nederland: daar gebruiken ze vacuüm buisjes, hier moest ik gewoon bloed opzuigen met een spuit. Ik was helemaal trots op mezelf, want ik heb maar een keer mis geprikt.
Na een paar dagen kregen we de uitslagen van Viji, en bleek dat geen een van de testpersonen een te hoog bloedsuiker had. Dit moeten we dus verder gaan evalueren, maar MPCC was zeer tevreden over ons werk.
Deze week zijn we ook naar een Government hospital geweest. Ik had me helemaal ingesteld op een oud, vies gebouw, waar mensen op de grond lagen te wachten, en er niet genoeg bedden waren voor iedereen. Nadat we ons bij verschillende hoge mensen moesten melden zijn we uiteindelijk bij de allerhoogste baas van het ziekenhuis uit gekomen. We mochten rondkijken op een paar afdelingen, maar er waren een paar voorwaarden: er ging een zuster mee om uitleg te geven en ons rond te leiden, we mochten geen foto’s maken, en om daar zeker van te zijn, kregen we iemand van de security met ons mee.
Het was zeer interessant om te zien dat mijn beeld helemaal niet klopt. Het was een erg mooi, groot (ze hebben 5000! Bedden), en schoon. Er lagen nergens mensen op de grond, en van wat ik zo kon zien, heb ik de indruk dat de kwaliteit van de zorg ook hoog is. We zijn bij de bloedbank geweest, waar we door de directeur verzocht werden om met de hele staf op de foto te gaan. Dus wel foto’s gemaakt, en waar we ook maar niet weg kwamen. Ook zijn we op een IC geweest, en op een algemene chirurgische afdeling. Aan het eind van de dag moesten we weer naar de directeur om te vertellen wat we van deze dag gevonden hadden. Wij waren al verbaast dat hij ’s morgens met ons wilde praten, laat staan dat hij ‘s middags weer tijd voor ons maakte. Toen we weer buiten stonden waren we de security man kwijt, dus greep ik mijn kans om toch een paar foto’s te maken.
Deze laatste paar dagen worden Alieke en ik van hot naar her gesleept. We moesten nog een dag naar het MPCC toe, we gingen naar het Government hospital, we moesten ons verslag maken, en we moeten nog van een aantal mensen afscheid nemen voor vertrek. Tussendoor moeten ik dit berichtje schrijven, en ergens internet zien te vinden, want Ravi, ons vaste internet adres is op vakantie. En dan moeten we ook niet vergeten om tussendoor onze koffer in te pakken, want zondag ochtend om 4.00 uur staat de taxi op de stoep om ons naar het station te brengen.
We staan nog steeds op de wachtlijst voor deze treinreis, maar we staan op plaats 4 en 5, en iedereen zegt dat we dan wel een plekkie krijgen. Om hier zeker van te zijn, hebben we een aantal mensen ingeschakeld. Viji, echt een schat, heeft een goede vriend die iets hoogs bij de politie is, en haar vader heeft een broer die bij de spoorwegen werkt, of gewerkt heeft. Zij gaan proberen ons op een speciale emergency list te krijgen. Tja, als je connecties hebt…
Ik heb erg veel zin in deze reis, maar het is wel raar om hier weg te gaan. We hebben afscheid genomen bij het Christudas Hospital, en bij de receptie vanavond kwamen we vrijwel alle collega’s weer tegen, want het was de receptie van de bruiloft van een oud collegaatje. Een aantal wisten niet dat wij zondag vertrekken, dus daar hebben we afscheid van genomen. Ook moeten we zaterdag nog naar Jeeva toe om afscheid te nemen, en Viji heeft ons voor het ontbijt uitgenodigd, en gaat dan nog wat recepten uitleggen, en die koffer moet ook nog ingepakt worden… zaterdag avond nemen Phebe en Stanley ons mee uit eten, maar wat we begrepen hebben, moeten we daarvoor eerst een uur in de trein en riksja, dan eten, en dan nog wet terug, en eigenlijk willen we ook nog pannenkoeken bakken om mee te nemen in de trein, aangezien brood niet echt een goed idee is hier…
Kortom een boel te doen. Ik ben benieuw waar het volgende berichtje vandaan komt, en wat ik dan allemaal gezien en gedaan heb, aar ik geloof dat jullie dat ook zijn.
Tot snel!
-
11 Mei 2007 - 08:27
Rob:
Zo, ben ik even blij dat je dat prikken nu op die 'Indianen'hebt geleerd. Scheelt ons thuis weer een boel blauwe plekken. Mooi, dat dat medical zo goed ging. Ik denk dat je daar heel wat stof voor je eindverslag uit kunt peuren. Hartstikke veel plezier in de komende weken. Hopelijk wordt het niet TE warm! -
11 Mei 2007 - 08:45
Joalycke:
hey runnetje,
Blij dat alles zo goed is gegaan met het camp, lijkt me een erg leuke ervaring hé?
Nou veel plezer de komende weken nog in india, geniet van de mooie omgeving en hopeljk komt alles nog goed met de trein! Wellicht kan je nog ergens internet vinden voor een berichtje, maar anders tot over twee weekjes!! -
11 Mei 2007 - 09:25
Riet:
Nog maar flink oefenen met die sari's. want het staat toch wel erg mooi. Veel plezier op jullie rondreis. -
11 Mei 2007 - 19:32
Lida Van Heteren:
allereerst: waar staat MPCC precies voor?
Verder krijg ik de indruk dat jullie nu echt gewerkt hebben, en dat terwijl jullie al richting huis gaan.... maar ik denk wel dat het een geweldige ervaring is geweest tot nu toe.
Zou je later nog wel eens terug gaan denk je?
Succes verder en hopelijk kunnen jullie ooit met de trein mee...
groetjes
Lida
ps. volgende week gaan we weer kamperen met Rob, Riet, John, Irene en wij, maar het weer is nou nog niet erg aantrekkelijk. Dus duim maar dat dat nog goed komt. Wanneer is de streefdatum waarop je thuiskomt? -
13 Mei 2007 - 20:38
Truus Van Der Laan:
Renée, ik heb genoten van je verhalen. Wat heb je veel meegemaakt! Nog veel plezier!
Groet van Truus -
14 Mei 2007 - 13:52
Melissa:
Hey Renée,
Super om die foto's van het ziekenhuis te zien! (al dan lichtelijk illegaal) Heb zin om ook naar India te gaan, zit er over na te denken om buitenland stage te gaan doen nu! Heb je beoordelingsformulier in je postvak op school gelegd, kom je vanzelf tegen! ;)
Veel plezier nog!
Groet, Melissa -
14 Mei 2007 - 18:19
(Bert-Jan En) Inge:
Ha Renee,
Ik heb een tijd lang n8iks van me laten horen, maar ik heb al je avonturen met plezier gevolgd. Wat maken jullie toch veel mee! Dit is echt een ervaring van je leven hoor! Leuk dat wij zo ook een heel ander beeld krijgen van India (net als jij bij het Government hospital). Met die prik-foto's krijgen we nu ook het idee dat je wat meer doet dan leuke uistapjes maken ;-)
Het ziet er heel professioneel uit hoor!
Geniet nog van de laatste paar weken en doe voorzichtig!
Liefs,
(Bert-Jan en) Inge -
15 Mei 2007 - 12:30
Gwenny:
Hey René!!
Mooie site hoor!Veel succes nog in India!
xx Gwenny -
16 Mei 2007 - 19:18
Lisanne:
Wat super leuk om te zien dat jullie ook echt aant werk zijn daar! :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
