Wie koopt en nu een sjaal bij 40°C

Zo, ik heb gedurende deze reis even tijd om een berichtje voor jullie te schrijven, nu moet ik nog zien dat ik m op de site krijg, want waar ik nu zit is geen internet, maar daarover later meer…

Om maar bij het begin te beginnen. Zondag nacht zou om 04.00 uur de taxi er zijn. Dit is mij op zaterdag avond telefonisch nog verzekerd. Echter om 04.15 was hij er nog niet. Ik het taxibedrijf gebeld, toch handig, zo’n 24-uurs economie, en zij vertelden mij dat de chauffeur er al moest zijn… ja waarom denk je dat ik bel? Stanley heeft toen de beveiliging bij de ingang gebeld, en ook zij vertelden dat de auto al een tijdje op de campus was. Wat bleek nou het geval: ik zou het verkeerde adres doorgegeven hebben. Jammer alleen was dat op de bon duidelijk te zien was dat het huisnummer later, met een andere pen veranderd was. Alieke was intussen maar een eindje de campus op gelopen om te kijken of ze te taxi zag, en Stanley was op zijn brommer aan het rondrijden. Ik was bij het huis gebleven, en kreeg steeds maar verwijtende vragen van Phebe: waarom heb ik het telefoonnummer van de chauffeur niet, waarom heb ik het adres opgegeven, en niet verteld hoe ze moeten rijden, waarom heb ik ze pas om 04.00 laten komen en niet eerder enz enz. tja. Als ze mij verzekeren dat ze al eerder bij het huis zijn geweest, wat ook zo is, en dat ze de weg weten, dan ga ik er vanuit dat ze de weg dus nu ook weten te vinden. Ik had ook nog het lef om te vragen of Stanley ons anders niet met hun auto zou kunnen brengen, maar dat was absoluut niet mogelijk. Waar ik het idee vandaan haalde…
Uiteindelijk heeft Alieke de auto gevonden en hebben we in recordtijd de auto ingepakt. Afscheid van Phebe, Vachela onze fantastische hulp en kok, en haar moeder genomen, en in de auto gesprongen. Stanley ging met ons mee naar het station, en heeft de hele weg zitten vitten op de chauffeur. Uiteindelijk waren we ruim op tijd op het station, want de chauffeur heeft de rit die overdag een uur duurt, in 3 kwartier gedaan… op het station stond nog een heel belangrijke gebeurtenis op ons te wachten. We zouden te horen krijgen of we überhaupt wel in de trein konden stappen, want op zaterdagmiddag om 16.00 stonden we nog steeds op de wachtlijst. Gelukkig kregen we nu te horen dat we plaatsen hadden in de trein, naast elkaar. Met behulp van Stanley de spullen aan boord gesjouwd, en toen afscheid van hem genomen. Onze reis kon beginnen. De eerste dag ging goed. We kregen lekker eten, het uitzicht vanuit de trein was mooi, en ook hebben we redelijk goed kunnen slapen. De volgende morgen zouden we dan tussen 10 en 12 in Delhi zijn… met nadruk op zouden, want maandag morgen rond een uur of 8 kregen we te horen dat de trein die ongeveer een half uur voor ons reed was ontspoord, en dat we daarom een omweg moesten maken, deze omweg is maar ongeveer 500 km, dus dat duurt nog even. Uiteindelijk waren we om 21.00 uur in Delhi. Zodra de trein stilstond werden we overspoeld met kruiers, maar de manier waarop zij met ons en onze spullen omgingen vonden we niet in de haak, en dus zijn we zelf maar gaan slepen met alle tassen en koffers. Bleken we ook nog een trap op te moeten…
Boven bleek dat er 2 uitgangen waren, dus nog ff gokken aan welke kant onze chauffeur klaar zou staan, maar gelukkig hadden we heb snel gevonden en zijn we naar het hotel gegaan. Door de vertraging hebben we helaas geen tijd gehad om iets van Delhi te zien. Als je denkt dat alle tegenslagen er nu op zitten, mis: bij het uitchecken bij het hotel bleek er iets niet goed te zijn. Ze dachten dat we nog moesten betalen, maar alles was al betaald, dit moest dan eerst nagevraagd worden, voordat we weg mochten. Dit heeft alles bij elkaar bijna 3 kwartier geduurd, maar toen mochten we dan toch aan onze reis beginnen.

De rit naar onze eerste stop was mooi: door de woestijn, en er is alleen al in de kleding van de mensen te zien dat er een erg groot verschil is tussen het noorden en het zuiden, en we zien er iedere dag meer.
We kwamen aan in Jhunjhunu, waar we in een geweldig hotel kwamen. We hadden hier ook een kamelentocht op het programma staan. Om 18.30 werden we gehaald en naar de parkeerplaats geleid. Daar stond 1 kameel, met een karretje erachter. Hierin worden normaal stenen oid vervoerd, en nu dus 2 blanke meiden. Ook ging de rit niet door de woestijn, maar door het stadje zelf. Dat was ff wat anders dan we hadden voorgesteld, maar uiteindelijk was het wel leuk.
De 2e dag zijn we naar Pushkar geweest, hier hebben we aan het meer een Ghat ondergaan. Een “gebed” voor onze vrienden en familie. En… ons hotel had een zwembad, dus we zijn helemaal blij!
We zijn nu 2 dagen in Jaipur, de roze stad. Een mooie, maar drukke stad. Gisteren heb ik een aantal mooie sjaals gekocht, tja, waar je zin in hebt bij een temperatuur van 40°C, en vandaag zijn we naar een oud paleis van een Maharadja geweest. Het was een gigantisch groot ding, maar het allerleukste was dat we daar op een olifant gezeten hebben. Zij brengen je van de parkeerplaats omhoog.
Afgelopen nacht, en komende nacht zitten we niet in een hotel, maar in een guesthouse. Het is een leuk ding, maar de mensen die er werken spreken geen woord engels, en de airco heeft het begeven, en nu blijkt ook de enige lamp in de kamer kapot te zijn. Hoe we ze dat duidelijk gaan maken, moet ik nog ff verzinnen, maar het is verder een erg mooie en comfortabele kamer.
Tot nu toe hebben we in 1 hotel een goede douche gehad, bij de andere hebben we ouderwets, lees net zoals in Tambaram, op de grond gezeten onder de straal van de kraan, omdat er geen goede straal uit de douchekop komt, of überhaupt niets. Kortom, douchen blijft een belevenis.

Morgen vertrekken we in de richting van Agra, en ik ben heel benieuwd naar de Taj Mahal, maar dat kunnen jullie denk ik wel voorstellen.