Mutolere

Waarschijnlijk komen er 2 verhalen tegelijk op de site. Daar kan ik helaas niet zoveel aan doen. We zijn hier nogal afhankelijk van de internetmogelijkheden, de ene keer werkt wifi wel, de andere keer niet. We zijn ook nog op reis geweest, en dan is het natuurlijk helemaal erg lastig.

Zaterdag hebben we Rukungiri verkent. Rondgelopen over de markt, voorzichtig wat mooie stoffen gekocht, maar vooral uitzoeken wat je waar kunt kopen, en voor welke prijs. Rukungiri is te lopen vanuit het ziekenhuis, maar we kunnen ook een bodaboda nemen. Dit is een van de vele motor ‘taxi’s.’ achterop de motor, rijden ze je overal heen… uiteraard zonder helm… weet nog niet of ik hier veel gebruik van ga maken.

’s Middags lekker niets gedaan in het hotel. Ff bijkomen van alle indrukken van de afgelopen week, en belangrijker: proberen alle zooi weer in de koffers te krijgen, maar met name, de koffers ook weer dicht krijgen!!! Dit was een gevalletje oud-hollands kofferzitten, maar het is gelukt. De koffers kunnen tijdelijk opgeslagen worden op de kamer van Wendelien. Een meid uit Lochem die hier co-schappen loopt. Wendelien gaat met ons mee naar onze reis naar het zuiden. We gaan naar Mutolere. Een aantal van jullie zal deze naam niet vreemd zijn. hier is het ziekenhuis gevestigd waar mijn collega’s Edith en Anita 2 maanden gewerkt hebben. Om daar te komen hebben we ruim 7 uur in de auto gezeten. 3 voorin, 3 op de middenbank en 2 in de kattebak. We hebben allemaal een klein tasje bij ons met spullen voor de komende dagen, meer had ook niet gepast. Een erg mooie rit, over erg goede wegen! Rob verbaasde zich hier erg over.
Onderweg nog ff inkopen gedaan. Gestopt bij een kraampje, en door het raam heen flinke tassen met bloemkolen, wortels, doppers en een flinke bos uitjes gekocht. Wat een humor was dat! Paul was ook erg blij met zijn hele grote bloemkolen. (formaat grapefruit…)

Wat een verschil is de eerste aanblik van het ziekenhuis zeg! Mooie nieuwe gebouwen, strak onderhouden gras.
Ik slaap deze nachten in het guesthouse, het voormalige klooster. Fantastische kamer, klein, maar zeker 2 maanden vol te houden. Rob, Anneke, Sarah en Wendelien slapen in het huis van een Nederlandse chirurg en zijn vrouw, die vorige week naar Nederland zijn vertrokken. Dit is het huis waar Edith en Anita gewoond hebben. Wat een super mooi huis zeg!

Maandag zijn we naar Kisoro gegaan. Cafe the Coffee Pot werd de uitvalbasis voor de komende dagen. We hebben bij toeval de markt ontdekt, en daar heb ik geprobeerd foto’s van te maken, maar men vindt dat niet zo leuk hier, dus dat moest stiekem gebeuren. ’s Middags zijn we naar Lake Mutanda gegaan. Wat een fantastische plek zeg!!! Daar moet je echt een keer naar toe gaan! Een geweldige rit, met onderaan een hotel/lodge. Daar even gekeken, en dat bleek afgelopen april overgenomen te zijn door Nederlanders! Je komt ons ook overal tegen!!!

Op een gegeven moment voelde ik me erg schuldig dat we dit mooie gebied aan het bekijken waren, en niet in het ziekenhuis aan het werk zijn.

Dinsdagmiddag kregen we een rondleiding door het St. Fransiscus ziekenhuis in Mutolere. Ik was erg benieuwd wat er overgebleven was van de energie die Edith en Anita hierin gestoken hebben. Ik had namelijk in de wandelgangen gehoord dat alleen als er mzungu’s in de buurt zijn, er nieuwe lakens op de bedden komen, en dat wilde ik graag zelf zien.
Op alle bedden lagen lakens, en wat ik opvallend vond, was dat de kussens vaak onder de matrassen lagen… het bleek dus dat er niet genoeg kussenslopen zijn, en op deze manier blijven de kussens schoon.
Beide wasmachines doen het weer, en zijn volop in gebruik.

Het ziekenhuis in Mutolere is een stuk moderner dan in Nyakibale. Daar zijn de gebouwen veel ouders, maar daar wordt ook hard aan gewerkt. Zodra ik daar mooie foto’s van heb, krijgen jullie ze uiteraard te zien.
Ik ga ook bij mijn vorige stukje foto’s plaatsen, dus kijk daar ook nog even naar!!!