Hoezo toerist???
Door: Renée
Blijf op de hoogte en volg Renée
22 Maart 2007 | India, New Delhi
Als je de foto bij dit bericht ziet, dan zou je toch helemaal niet denken dat ik een toerist ben? Of wel dan? Ik sta helemaal niet met de Lonely Planet in mijn handen te onderhandelen over de prijs van een ritje in de riksja…
Vorig weekeind ben ik een dagje naar Kanchipuram geweest. Eerst weer een fantastische busrit van ongeveer een uur, en daarna een aantal geweldige tempels gezien. Bij een van die tempels werden we rondgeleid door de tempelpriester… best een grappig mannetje, die niet al te best engels sprak, en een foto van ons maakte, maar vergat dat dan ook onze hoofden erop moeten staan… het was verder wel erg leuk.
Komend weekeind ga ik ook weer weg.
Ik hoor jullie nu al denken, doet zij überhaupt nog wel iets anders dan de toerist uithangen in India? Om jullie gerust te stellen, ja hoor. We gaan 4 dagen per week naar het ziekenhuis. Het is een klein, privat hospital voor de armere mensen, maar wel erg gezellig, en met erg aardig personeel. Ook ben ik nu een dag naar een wat groter privat hospital geweest. Hier mochten we niets anders doen dan in een hoekje zitten, de dossiers bekijken, maar vooral niets aan de verpleegkundigen vragem, want dan hield ik ze maar van het werk, en al helemaal niet met de patiënten praten… tja, dan leer je veel… ik ga hier nog een aantal keer naar toe, om het een kans te geven, maar Alieke heeft het hier al helemaal gehad. We gaan nu met Jeeva praten, om te kijken wat we hieraan kunnen doen.
Ondertussen gaat het wel de goede kant op met mn onderzoek. Het observeren gaat goed. Het interviewen een beetje minder, omdat de patiënten niet of nauwelijks engels spreken, en de verpleegkundigen liever over mijn kleding, of mn ontbijt praten, dan over diabetes… toch heb ik al wel veel bruikbare informatie verzameld.
Dit is het laatste berichtje dat pap en mam thuis zullen lezen, want zij gaan maandag beginnen aan hun reis door India. Mam, pap, een heel goede reis, en ik zie jullie snel!
Tja, mijn vorige berichtje was niet zo positief. Gelukkig is dat allemaal weer over. Ik ben 2 dagen thuis gebleven, en daarna ben ik gewoon weer aan t werk gegaan.
Toch heb ik ook niet zo leuk nieuws, het ‘klokje thuis’ is overleden… de batterij is leeg, en we missen m dus nu enorm. Nu moeten we gaan rekenen hoe laat het bij jullie is, en dan gaat dit weekeind ook nog de zomertijd in… we hebben nu tijdelijk een andere klok aan de praat gekregen, maar deze is niet zo prettig als die we hadden. Helaas moet in ‘klokje thuis’ een batterijtje, dit hier niet te krijgen is. Ik heb dan ook aan papa en mama gevraagd om m mee te nemen, maar ja, dan duurt het nog 3 weken voor dat hij er is… dan maar rekenen, en op dat lastige klokje kijken, en hopen dat de 3 weken snel voorbij gaan!
Bij een van mijn vorige berichten had ik een foto gedaan van mijzelf en Kavya, een 8 jarig meisje met een hersentumor. Ze is intussen geopereerd, en het gaar redelijk goed met haar. Ze is in het grotere ziekenhuis geopereerd, en ik mocht haar dus eigenlijk niet spreken, maar wel haar volledige dossier inzien… uiteraard heb ik me hier niet aan gehouden, en ben ik heel even bij haar op de kamer geweest. Ze herkende me, en ze vertelde dat het goed met haar ging, bijna geen hoofdpijn, en alleen erg veel slaap. Ze spreekt namelijk redelijk goed engels. Haar vader vond het leuk dat ik even langskwam, en dat wij zo’n belangstelling voor haar dochter hebben. Ik hoop dan ook dat de uitslagen van de onderzoeken verder goed zijn, en dat ze snel weer vrolijk rond kan huppelen. ondertussen weet ik dat de uitslag slecht is. het is inderdaad een tumor, en ze zal chemo en misschien bestraling moeten hebben, maar de vraag is of ze daar genoeg geld voor hebben. ze moet daar namelik voor naar een ander, duurder ziekenhuis, en dan heb je de behandeling nog niet eens... de tijd zal het leren... helaas.
Tja, en dan is er dit weekeind weer kinderkledingbeurs… heel raar om daar niet bij te zijn… dames, heel veel plezier, en werk ze! Ik zal aan jullie denken als ik op t stand lig!
Vorig weekeind ben ik een dagje naar Kanchipuram geweest. Eerst weer een fantastische busrit van ongeveer een uur, en daarna een aantal geweldige tempels gezien. Bij een van die tempels werden we rondgeleid door de tempelpriester… best een grappig mannetje, die niet al te best engels sprak, en een foto van ons maakte, maar vergat dat dan ook onze hoofden erop moeten staan… het was verder wel erg leuk.
Komend weekeind ga ik ook weer weg.
Ik hoor jullie nu al denken, doet zij überhaupt nog wel iets anders dan de toerist uithangen in India? Om jullie gerust te stellen, ja hoor. We gaan 4 dagen per week naar het ziekenhuis. Het is een klein, privat hospital voor de armere mensen, maar wel erg gezellig, en met erg aardig personeel. Ook ben ik nu een dag naar een wat groter privat hospital geweest. Hier mochten we niets anders doen dan in een hoekje zitten, de dossiers bekijken, maar vooral niets aan de verpleegkundigen vragem, want dan hield ik ze maar van het werk, en al helemaal niet met de patiënten praten… tja, dan leer je veel… ik ga hier nog een aantal keer naar toe, om het een kans te geven, maar Alieke heeft het hier al helemaal gehad. We gaan nu met Jeeva praten, om te kijken wat we hieraan kunnen doen.
Ondertussen gaat het wel de goede kant op met mn onderzoek. Het observeren gaat goed. Het interviewen een beetje minder, omdat de patiënten niet of nauwelijks engels spreken, en de verpleegkundigen liever over mijn kleding, of mn ontbijt praten, dan over diabetes… toch heb ik al wel veel bruikbare informatie verzameld.
Dit is het laatste berichtje dat pap en mam thuis zullen lezen, want zij gaan maandag beginnen aan hun reis door India. Mam, pap, een heel goede reis, en ik zie jullie snel!
Tja, mijn vorige berichtje was niet zo positief. Gelukkig is dat allemaal weer over. Ik ben 2 dagen thuis gebleven, en daarna ben ik gewoon weer aan t werk gegaan.
Toch heb ik ook niet zo leuk nieuws, het ‘klokje thuis’ is overleden… de batterij is leeg, en we missen m dus nu enorm. Nu moeten we gaan rekenen hoe laat het bij jullie is, en dan gaat dit weekeind ook nog de zomertijd in… we hebben nu tijdelijk een andere klok aan de praat gekregen, maar deze is niet zo prettig als die we hadden. Helaas moet in ‘klokje thuis’ een batterijtje, dit hier niet te krijgen is. Ik heb dan ook aan papa en mama gevraagd om m mee te nemen, maar ja, dan duurt het nog 3 weken voor dat hij er is… dan maar rekenen, en op dat lastige klokje kijken, en hopen dat de 3 weken snel voorbij gaan!
Bij een van mijn vorige berichten had ik een foto gedaan van mijzelf en Kavya, een 8 jarig meisje met een hersentumor. Ze is intussen geopereerd, en het gaar redelijk goed met haar. Ze is in het grotere ziekenhuis geopereerd, en ik mocht haar dus eigenlijk niet spreken, maar wel haar volledige dossier inzien… uiteraard heb ik me hier niet aan gehouden, en ben ik heel even bij haar op de kamer geweest. Ze herkende me, en ze vertelde dat het goed met haar ging, bijna geen hoofdpijn, en alleen erg veel slaap. Ze spreekt namelijk redelijk goed engels. Haar vader vond het leuk dat ik even langskwam, en dat wij zo’n belangstelling voor haar dochter hebben. Ik hoop dan ook dat de uitslagen van de onderzoeken verder goed zijn, en dat ze snel weer vrolijk rond kan huppelen. ondertussen weet ik dat de uitslag slecht is. het is inderdaad een tumor, en ze zal chemo en misschien bestraling moeten hebben, maar de vraag is of ze daar genoeg geld voor hebben. ze moet daar namelik voor naar een ander, duurder ziekenhuis, en dan heb je de behandeling nog niet eens... de tijd zal het leren... helaas.
Tja, en dan is er dit weekeind weer kinderkledingbeurs… heel raar om daar niet bij te zijn… dames, heel veel plezier, en werk ze! Ik zal aan jullie denken als ik op t stand lig!
-
22 Maart 2007 - 11:56
Patty:
Heb ik de eer voor het eerste berichtje. Klinkt helemaal geweldig zoals je het daar hebt, veel succes nog de komende periode, ook met je onderzoek. Liefs patty -
22 Maart 2007 - 12:14
Riet:
Leuk om te zien dat je al reacties op je berichten krijgt voordat jij ze hebt verzonden. -
22 Maart 2007 - 14:23
Marc ( Je Neefje ):
mooi weer daar zou ik ook wel willen zijn beter dan school. -
22 Maart 2007 - 15:24
John D.:
Weer zeer lezenswaardig. Maar ik houd aan het geheel toch wel de indruk aan over dat het woord "stress" geen Hindoestaanse vertaling heeft. Of zie ik het verkeerd?
De situatie van Kavya is triest, maar toch ook wel een goede les: wel belangstelling voor de patienten te hebben, maar je er niet te veel aan gaan binden.
Jullie hebben het merk ik echt zwaar,elke keer de tijd omrekenen, wat een ellende maken jullie mee. Is het geen reden om versneld naar huis te komen?
Veel plezier nog, en vooral veel leerzaamheid (of zeg je dat anders?) -
22 Maart 2007 - 15:28
Lucy_mattemaker@hotm:
wat veel maak je mee zeg, en wat leuk al die foto's,veel plezier met je familie die overkomt.
gr. lucy de hoop -
22 Maart 2007 - 16:35
Wiekemaalderink:
Hallo Renee
Eindelijk tijd om je site te bekijken. Ik vind het erg mooi, vooral de foto's. Wat een primitieve operatiekamer. Maar zo te lezen vermaken jullie je prima en kom je ook nog aan je onderzoek toe. Ik wens je nog veel plezier en fijn dat je ouders je komen opzoeken.
Groetjes Wieke Maalderink -
22 Maart 2007 - 16:47
Cindy:
Klinkt helemaal niet alsof je daar aan het studeren bent zeg! Sjonge jonge wat een leven :P
Gelukkig ben je weer opgeknapt.
Heel veel plezier met je ouders.
Bij deze ook voor Rob en Riet een fijne reis!
Owja Renée...ik heb gister m'n rijbewijs gehaald!! -
22 Maart 2007 - 22:15
Heleen Hesselink:
Wat leuk om je site te bekijken.
Zo krijg je er een indruk van.
Vermaak je nog even zeker als je vader en moeder overkomen.
Ik ga vanaf nu vaker op je site kijken
groetjes Heleen -
23 Maart 2007 - 20:53
Monique (FNV):
Hey Renee,
Wat een belevenissen daar allemaal! Je weet het ook nog eens leuk te vertellen en ik vind het leuk je verhalen te lezen. Fijn dat je weer bent hersteld bent, want ziek zijn in een vreemd land lijkt me geen pretje! Ook geweldig dat je naast je bezigheden omtrent je onderzoek ook de gelegenheid hebt om wat van het land te zien. Ik weet uit ervaring dat je na een tijdje vanzelf vaardiger wordt in gangbare dingen. Je hebt ook mooie foto's bijgevoegd en ik blijf benieuwd naar verdere verhalen. Blijf genieten van alles! -
26 Maart 2007 - 12:46
Jacky:
Hoi Renee, leuk je via de site te kunnen volgen. Ook de kinderen vinden het machtig interessant. Je mist dit jaar niet alleen de beurs, ook de mooie bloeiende prunus. de boom begint steeds meer uit te lopen, ook je ouders zullen de boom niet in vol ornaat in rose zien, bij terugkeer waarschijnlijk vol in het blad. Groetjes, Jacky. -
26 Maart 2007 - 13:02
Tanja:
Zo, de beurs hebben we weer overleefd... Het werd toch nog laat, en we hebben jullie gemist zaterdagavond. Vooral Lidy, want die zat nu alleen aan tafel in te dutten, terwijl wij dansten. hahaha En ik heb nog een droevige mededeling, na al die jaren heb ik mijn button laten vallen en is er een lieveheersbeestje gesneuveld, snik. Ben benieuwd hoe je ouders de reis hebben gevonden en hoop dat ze het erg leuk hebben de komende tijd.
Nou see you op msn of zo!
Tanja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
