De muizenvanger van Pondicherry
Door: Renée
Blijf op de hoogte en volg Renée
29 Maart 2007 | India, New Delhi
Afgelopen weekeind zijn we met alle Nederlanders die hier in de omgeving zitten naar Pondicherry geweest. Dat lag op de heenweg op 2,5 uur bussen bij Tambaram vandaan, en op de terugweg 3,5 uur…
We sliepen hier in rieten hutjes die bijna op het stand stonden. We sliepen met zijn vieren in een hutje. Helemaal primitief was het niet, want we hadden wel elektriciteit, licht en een ventilator aan het plafond.
De eerste avond zijn we met z’n 18-en gaan eten bij een klein restaurantje, dat het dus ook niet goed aan kon. De eersten kregen rond 9 uur hun eten, de laatste om half 11. Toch was het erg gezellig, en lekker.
Toen we bijna sliepen riep Linda ineens dat ze links van zich iets voelde. Wij, Alieke, Priscilla en ik riepen allemaal dat ze het zich vast had ingebeeld… totdat… tik…plof… wij allemaal meteen rechtop, want het klonk namelijk alsof er een blad van de ventilator af was gebroken. Wij met de zaklamp gaan schijnen, bleek er met de ventilator niets mis… echter bij de deur, half onder mijn broek, zag ik iets dat daar nog niet lag toen we het licht uit deden… lag daar een muis voor pampus… deze was dus naast Linda de hut ingekomen, en had daarna geprobeerd om over een balk aan het plafond te lopen. Hij is toen naar beneden gevallen, precies op de ventilator… deze heeft m rondgeslingerd, en daardoor is die muis tegen de deur gekwakt. Gelukkig maar, want recht tegenover de deur lagen wij met onze hoofden. Als hij dus verder doorgeslingerd was, hadden Alieke en ik m op onze hoofden gehad… Priscilla had een elektrische vliegenmepper mee genomen, en die heb ik toen gebruikt (zonderde stoom aan te zetten hoor!) om de muis van het balkon af te werken, de volgende ochtend lag hij daar niet meer, dus we weten nog steeds niet of de muis het nu wel overleeft heeft en gewoon bewusteloos was toen ik m van het balkon wierp en daar beneden weer bij z’n positieven is gekomen, of dat bijvoorbeeld een van de katten m te pakken heeft gekregen, of allebei…
De rest van de nacht hebben we niet echt goed meer geslapen… we hebben toen maat de zonsopgang bekeken, en zijn toen nog maar weer een paar uur gaan pitten. Na het ontbijt zijn we naar Auroville geweest. Dit is een dorp waar men woont om te mediteren, en “zonder regels” met elkaar te kunnen leven. Het hoofdgebouw. Het meditatiecentrum zag er indrukwekkend uit, en ook de wandeling door de tuinen erheen was mooi.
De volgende dag hebben we uitgeslapen, gelukkig zonder vallende muizen of andere beesten, en hebben we daarna heerlijk in de zee gezwommen, en op het strand gelegen. Daarbij ben ik behoorlijk verbrand, terwijl ik me toch met factor 40 had ingesmeerd… maar ja, hoort erbij he?
We hadden allemaal langer willen blijven, maar omdat we voor het donker thuis wilden zijn, en dat is hier om 7 uur ’s avonds, moesten we toch echt weg. Gelukkig hadden we wel zitplaatsen kunne kopen, want ik had er niet aan moeten denken om 3,5 uur te moeten staan met onze verbrande schouders en zware rugzakken…
Zondagavond heb ik nog even met huis gebeld, omdat papa en mama maandag aan hun reis zouden beginnen. Ik blijf het een gekke gedachte vinden: ze zijn nu zo dichtbij, maar toch nog zo ver weg… het is namelijk een treinreis van 36 uur van Chennai naar Delhi, waar zij de eerste paar dagen zitten…
We sliepen hier in rieten hutjes die bijna op het stand stonden. We sliepen met zijn vieren in een hutje. Helemaal primitief was het niet, want we hadden wel elektriciteit, licht en een ventilator aan het plafond.
De eerste avond zijn we met z’n 18-en gaan eten bij een klein restaurantje, dat het dus ook niet goed aan kon. De eersten kregen rond 9 uur hun eten, de laatste om half 11. Toch was het erg gezellig, en lekker.
Toen we bijna sliepen riep Linda ineens dat ze links van zich iets voelde. Wij, Alieke, Priscilla en ik riepen allemaal dat ze het zich vast had ingebeeld… totdat… tik…plof… wij allemaal meteen rechtop, want het klonk namelijk alsof er een blad van de ventilator af was gebroken. Wij met de zaklamp gaan schijnen, bleek er met de ventilator niets mis… echter bij de deur, half onder mijn broek, zag ik iets dat daar nog niet lag toen we het licht uit deden… lag daar een muis voor pampus… deze was dus naast Linda de hut ingekomen, en had daarna geprobeerd om over een balk aan het plafond te lopen. Hij is toen naar beneden gevallen, precies op de ventilator… deze heeft m rondgeslingerd, en daardoor is die muis tegen de deur gekwakt. Gelukkig maar, want recht tegenover de deur lagen wij met onze hoofden. Als hij dus verder doorgeslingerd was, hadden Alieke en ik m op onze hoofden gehad… Priscilla had een elektrische vliegenmepper mee genomen, en die heb ik toen gebruikt (zonderde stoom aan te zetten hoor!) om de muis van het balkon af te werken, de volgende ochtend lag hij daar niet meer, dus we weten nog steeds niet of de muis het nu wel overleeft heeft en gewoon bewusteloos was toen ik m van het balkon wierp en daar beneden weer bij z’n positieven is gekomen, of dat bijvoorbeeld een van de katten m te pakken heeft gekregen, of allebei…
De rest van de nacht hebben we niet echt goed meer geslapen… we hebben toen maat de zonsopgang bekeken, en zijn toen nog maar weer een paar uur gaan pitten. Na het ontbijt zijn we naar Auroville geweest. Dit is een dorp waar men woont om te mediteren, en “zonder regels” met elkaar te kunnen leven. Het hoofdgebouw. Het meditatiecentrum zag er indrukwekkend uit, en ook de wandeling door de tuinen erheen was mooi.
De volgende dag hebben we uitgeslapen, gelukkig zonder vallende muizen of andere beesten, en hebben we daarna heerlijk in de zee gezwommen, en op het strand gelegen. Daarbij ben ik behoorlijk verbrand, terwijl ik me toch met factor 40 had ingesmeerd… maar ja, hoort erbij he?
We hadden allemaal langer willen blijven, maar omdat we voor het donker thuis wilden zijn, en dat is hier om 7 uur ’s avonds, moesten we toch echt weg. Gelukkig hadden we wel zitplaatsen kunne kopen, want ik had er niet aan moeten denken om 3,5 uur te moeten staan met onze verbrande schouders en zware rugzakken…
Zondagavond heb ik nog even met huis gebeld, omdat papa en mama maandag aan hun reis zouden beginnen. Ik blijf het een gekke gedachte vinden: ze zijn nu zo dichtbij, maar toch nog zo ver weg… het is namelijk een treinreis van 36 uur van Chennai naar Delhi, waar zij de eerste paar dagen zitten…
-
29 Maart 2007 - 11:53
Riet:
Lekker met die muizen, Wij gaan morgen waarschijnlijk naar een tempel waar "heilige "ratten lopen. En daar mag je alleen maar in zonder schoenen!!!! -
29 Maart 2007 - 12:01
Gerard Burger:
hallo Renee, dat zul je niet gauw vergeten, mooi verhaal! Gerard -
29 Maart 2007 - 12:02
Rob:
Haha, je moeder weet niet dat ze allang rat heeft gegeten....
Kijk maar uit met al die gekke beesten. Straks vliegen de kamelen nog om je oren; wij hebben er al honderden gezien. Je bent wel zuinig met foto's zeg!
Groeten,
Rob -
29 Maart 2007 - 13:01
Fons:
Hoi Renee, heb je nog niets zien schrijven over giraffen, maar volgens mij kan dat ook niet want die willen kijken of er in de verte ook een muisje aan komt en houden geen rekening met zo'n propeller. Nou ja wij het broeikaseffect en ieder zo zijn problemen. -
29 Maart 2007 - 14:29
John D.:
kinderachtig hoor, wel naar de Efteling in de achtbaan etc. en als er dan bij jullie gewoon een muis rond vliegt, is er paniek. groet, john -
29 Maart 2007 - 15:43
Cindy:
Hahahaha weer zo'n mooi verhaal!
Ooowwww getver zeg. Ik zou ook niet meer lekker kunnen slapen. Gelukkig dat het zo is afgelopen ;)
Rob en Riet, bij deze nog veel plezier met de trip.
Veel liefs voor jullie alle 3. -
29 Maart 2007 - 15:53
Tanja:
Arme muis!Konden jullie m niet netjes naar beneden brengen?
Groetjes aan Rob en Riet!
-
30 Maart 2007 - 17:39
Berteke De Jongh:
Ik heb net de laatste drie berichten gelezen. Jij maakt geweldige dingen mee. Bovendien kun je het aanstekelijk opschrijven. Het is net of ik er even bij ben.
Wat me erg bij blijft, zijn de verhalen over het eten. Ik ben benieuwd wat je lekker vindt als je weer thuis bent. Waarschijnlijk smaakt niets meer, na al die heftige smaken. Je zult weinig last van verkoudheid hebben, je stroomt regelmatig leeg!
De foto's maken het helemaal af. Je bent heel bijzonder in die mooie gewaden. Heb je een extra lege koffer mee genomen. Die zul je wel nodig hebben.
Veel plezier, succes met je onderzoek en tot snel (lezens). Riet en Rob, ook jullie veel kijk- en doeplezier.
Berteke -
31 Maart 2007 - 13:03
Opa:
et behulp van john heb ik je laatste reisverslag kunnen lezen
ga zo door meid,ik geniet er van. groetjes Opa -
04 April 2007 - 11:02
Menno Krabben:
Hoe druf je een arm muisje zo maar naar beneden te gooien.
Mooi verhaal -
07 April 2007 - 13:30
Wiekemaalderink:
Hallo Renee
Hoe is het daar? Wanneer komen je ouders bij jou op bezoek? Je maakt ook veel mee , vooral die vliegende muis is een mooi verhaal. Maak je nog wat foto's als je ouders er zijn?
Groetjes Wieke Maalderink -
08 April 2007 - 14:16
Connie:
Ik kwam van de week een gedichtje van je tegen. Wat je jaren geleden op een klein wit papiertje voor me op had geschreven als klein meisje. En aangezien het Pasen is komt het nog goed van pas ook!
Ken je hem zelf nog?
Ik typ letterlijk over:
Eenentwintig lange dagen zit ik in een kippe-ei.
Ik wil eruit,
Ik wil eruit,
Ik wil vrij!
Ik wil vrij!
Ik prik een gaatje in het ei.
Nog een rukje, nog een stukje,
wat is dat een zwaar karwei.
Even zuchten, even hijgen,
even droge veertjes krijgen,
even pootjes uitproberen.
En dan loop ik,
en dan kruip ik lekker onder moeders veren.
Geniet er nog even van!
Hoe is het met je ouders?
Groetjes Connie (en John) -
08 April 2007 - 17:59
Lida Van Heteren:
ha die Renee,
je beleeft toch wel leuke dingen (behalve die muis dazn). Dat zijn allemaal ervaringen die je nooit zult vergeten. De foto's zijn ook leuk, goede kwaliteit trouwens.
Wanneer zie je Rob en Riet?
Doe ze maar de groeten van Jan en mij.
Tot mails
Lida
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
